Wat een drukte hier en overal brommers en scooters

Gisteren hebben we een vrije dag gehad om Saigon te verkennen. Albert, onze reisleider heeft ons eerst nog wel wegwijs gemaakt door een rondje mee te lopen door de stad voordat hij plattegrondjes uit deelde waar we zelf mee op pad konden. De groep splitste zich op, de een wilde hier en de ander daar eerst kijken. Wij zijn met Huib en Ellie en Trudi en Jolanda de stad door gegaan. Eerst naar een park waar het druk is met studenten die allerlei opdrachten hebben o.a. een praatje aangaan met buitenlanders zoals wij dus. Dit leveren leuke gesprekken en foto's op. Ook staan hier overal fitness-toestellen druk bezet door de locale bevolking. Jong en oud iedereen doet mee. Zelf springen we ook nog maar even op de toestellen, maar stoppen er al snel weer mee. Het is veel te warm voor teveel inspanning. We besluiten een eindje verder te lopen naar een superdruk kruispunt waar het verkeer in onze ogen een grote chaos is maar het verloopt toch allemaal wel soepel. We konden dit van boven af bekijken maar helaas konden we er niet buiten zitten, dat waswel jammer. We zijn naar een andere kantvan de stad gelopen en daar het Rex-hotel in gegaan. Met de lift naar de bovenste verdieping waar een dakterras was, daar hebben we de stad van bovenaf bekeke onder het genot van een drankje.We hadden uitzicht op een plein waar we de avond er voor ook geweest waren. In het weekend mag daar vanaf 18.00.u geen verkeer meer komen en is er van alles te doen. Jan en alleman heeft wel iets te verkopen wat ze dan ook graag aan de toeristen slijten.
Na een uurtje zijn we weer verder gegaan, het plein over en nog even langs een bakker voor een broodje. Ook nog even bij de Saigon-rivier gaan zitten om wat te drinken. De anderen bleven nog wat langer en wij zijn via een andere route terug naar het hotel gelopen. Onderweg komen we weer allerlei leuke winkeltjes tegen dus duurt het nog wel even voor we bij het hotel zijn.
Ook zo iets, het hotel heeft geen bar of zo maar ze vinden het heel normaal als je met je gekochte drankje op de trap van het hotel gaat zitten of je nou met 2 of 8 man er zit, het is altijd goed. Je hebt wel weer een goed uitzicht op het straatleven hier.
Als het tijd is om te gaan eten gaan we met een aantal mensen eten bij de streetfood-market op aanraden van Albert die zelf ook mee gaat. Je kijkt je ogen uit hier. Eerst zorg je dat je een zitplaats hebt en dan kan je langs allerlei kraampjes om te bestellen wat je lekker vind. Meteen afrekenen en ze vragen waar je ongeveer zit dan komen zij het brengen zodra het klaar is. Binnen 5 minuten heb je je eten op tafel, ter plekke bereid. En lekker dat het is en je hebt een gigantische keus van noodles, rijst, saté, crêpes, pizza, wraps, allerlei soorten groentes en soepen, teveel om op te noemen en het kost haast niks. Ik had loempiaatjes en saté gegeten, Johan eerst een kippepoot en later nog een gerechtje met kip. Allemaal erg lekker. Daarna op de trap van het hotel nog wat gedronken en naar bed. We moesten er vanmorgen al om 05.15.u uit.
De bus vertrok om half 7 alweer om ons naar de Vietcong tunnels te brengen. Een tunnelstelsel in 3 lagen tijdens de oorlog. We hebben er van alles gezien, o.a. boobie-traps, een oude Amerikaanse tank. Slippers gemaakt van autobanden. De Vietcong hergebruikte alle materiaal wat de Amerikanen tijdens de oorlog kwijt raakten. Best wel indrukwekkend allemaal. Daarna ging de reis verder naar de plek waar Kim Phuc gefotografeerd is tijdens de Vietnam oorlog. Zij was het 9-jarige meisje op de foto die iedereen eigenlijk wel kent. Raar om nu zelf op die plek te zijn. Haar ouders hadden vroeger een restaurantje wat ook vernietigd was maar later weer is opgebouwd door familie. Wij hebben daar tussen de middag ook een bordje noodle-soep mogen eten. De vrouw die het restaurantje runde was de schoonzus van Kim Phuc. Zelf woont ze nu in Canada waar ze arts is geworden en tevens brandwondenspecialist.
Even verder op was nog een tempel die we bezocht hebben. Ik ben buiten gebleven want ik had blote schouders en een te korte broek en dan mag je niet binnen.
Daarna zijn we weer met de bus vertrokken naar Saigon waar we de Notre Dame gezien hebben en het postkantoor. Een immens gebouw maar was eigenlijk bedoeld als treinstation. Uiteindelijk hebben de vietnamezen besloten dat het spoor ergens anders moest komen. Dus is het station postkantoor geworden.
Vanavond hebben we weer gegeten bij de vietnam streetfood-market, het was ons gister goed bevallen en ja, vanavond ook weer.
Inmiddels is het 23.15. Johan slaapt al en dat ga ik ook doen. Morgen vertrek om 08.00.u naar de Mekong-Delta en dan zit het er alweer bijna op........jammer !